شعر ناشنوا. _(شوق امید )

ای صدای ناشنوا تویی که

در دنیا هیچ صدایی نمی شنوی

بگو کجا روم تا سرشوق به پرواز درآورم

سکوت کنم یا فریاد بزنم برای تو یکی است

دراین دنیای سکوت وبی صدا 

صدایی که به گوشهایت نمی رسد

آن سوی صحراودشت ها را می بینم سبزه هارا

سبزه ای که همه جا مثل فرش دشت صحرا را پوشیده است 

اما صدایی از سوی دشت نشنیده ام 

گویی خاموش مانده است وتنها نگاه وتبسم ما

که بگویم راز صدای سکوت من.